Ik ken het als geen ander, leven zonder anker. Rondzweven, de dag doorheen, voorbij, zonder dat je het doorhebt. Zonder even in te checken. En vaak ook mét negatieve self talk.

Ik weet ook als geen ander, dat een steuntje in de rug, een beweging kan creëren. Dat kleine aanpassingen in je dagelijks leven ervoor zorgen dat je weer kan gronden, dat je je anker kan vinden, in verbinding met jezelf kan blijven.

Beloof ik hier een diepe transformatie? Daar geloof ik niet zo in.
Ik geloof in begeleiding, om jou bij jezelf te brengen, op een liefdevolle manier.
En dit, is de eerste stap daar naartoe.